De eerste excursie die ik meemaakte ging naar De Beer. Daar was ik nog nooit geweest. Wat een openbaring! Wat een vogels en planten! Ik weet niet meer in welk jaar dat was, maar het moet omstreeks 1928 geweest zijn. Reeds in mijn H.B.S.-tijd had ik een levendige belangstelling voor de wilde planten en was ik begonnen een herbarium aan te leggen. Maar wat ik daar zag maakte mij wild enthousiast. Ik had al dikwijls de duinen bij Scheveningen doorkruist (die toen nog vrij waren), maar hier op de Beer was het heel anders. Gele hoornpapaver, Heemst, Driebloemnachtschade, Zeewolfsmelk en ga zo maar door. Dit is nu allemaal helaas historie.
Ik maakte toen ook kennis met de voorzitter Dr. Birnie. Zijn sterke persoonlijkheid heeft een onvergetelijke indruk op mij gemaakt. Hij was bijna blind, maar alles wat op zo'n excursie geschiedde bemerkte hij. Hij had de gewoonte om op het eind van de excursie een kleine speech te houden om de leider te bedanken. Dit brengt mij weer een andere excursie in de herinnering.

We hadden een wandeling gemaakt van Gouda over Haastrecht, langs de Vlist naar Schoonhoven en met de Lekboot weer terug naar Rotterdam. Het was prachtig zomerweer en alle mensen waren opgetogen over de heerlijke wandeling. Dr. Birnie hield op de boot weer een speechje en prees de deelnemers om hun geestdrift. Ik kon toen niet nalaten te betwijfelen of die geestdrift bij slecht weer ook zo groot zou zijn geweest en dat zei ik hem. Hij sloeg direct aan. Hij was ervan overtuigd dat het weer geen invloed had gehad op de geestdrift der deelnemers en dat bij slecht weer de mensen ook geestdriftig zouden zijn geweest. "Laat het maar eens regenen op een excursie, dan zult U het zelf zien", zei hij. Maar je moet de weergoden nooit tarten, want dan nemen zij wraak. En dat geschiedde nog in hetzelfde jaar.

We maakten toen een paddestoel-excursie. Van het station Maarn wandelden we door de bossen naar Doorn. Halverwege begon het te plensregenen en het hield niet op, zodat we doornat in Doorn aankwamen. Aan het eind van de excursie hield hij weer zijn speechje in het restaurant, waar we probeerden weer wat op verhaal te komen. Ik kon niet nalaten hem te zeggen dat die regen eigenlijk zijn schuld was en herinnerde hem eraan wat hij op de Lekboot had gezegd. Nu, hij nam die schuld gaarne op zich en "ik zou wel gemerkt hebben dat de animo bij de deelnemers niet van de regen geleden  had". Dat was maar betrekkelijk waar, maar ik zei maar niets.

De tweede persoon die ik ook nooit zal vergeten en met wie ik jarenlang bevriend ben geweest was de heer Van Dijk, de vader van onze tegenwoordige penningmeester. Hij  heeft mij de vogels leren kennen en hun gezang. Ik ben hem grote dank verschuldigd.

En dan, laat ik Dr. Van Deinse niet vergeten. Hij had de zeldzame gave om van zijn jaarlijkse causerieën, die hij over walvissen hield, boeiende romans te maken. Toch geen populair onderwerp .

Talrijke herinneringen uit de tijd dat ik nog actief deelnam aan de uitingen van de vereniging doemen bij mij op. Zo wilden we in het begin van de oorlog een excursie houden maar hadden daarvoor een bus nodig en die waren toen niet meer te krijgen. Ik slaagde erin een veewagen te huren. De verhuurder beloofde de wagen goed schoon  te maken, hij zou ook voor de banken zorgen. Alles was piekfijn in orde, de wagen was schoon, de banken stonden erin. Er heerste nog wel een exquis aroom, maar dat mocht niet hinderen. Alleen, de goede man had verzuimd om, tot groot vermaak van de deelnemers, het bordje "VEEVERVOER" van de wagen te verwijderen.

Verder denk ik aan die prachtige excursies naar de Hondsdonk bij Ulvenhout, onder leiding van de helaas zo jong gestorven Korteweg. Een weelde van Primula's, Eenbes, Vogelnestorchis, Dalkruid, Muskuskruid, Moesdistel, Rapunzel, Wolverlei enz. enz. Een paradijs!

Het mooie van een vereniging als de onze is, dat het je ogen opent voor de talloze mooie en interessante dingen in de natuur. Van het één komt het ander. Strandexcursies maakten mij attent op de zeeschelpen, paddestoelexcursies op de zwammen, vogel-excursies op de zang der vogels. Dat doet mij weer denken aan de nachtexcursie naar Staalduin bij Hoek van Holland. Een half uur voor de zon opging brak het vogelconcert los. Een verrukkelijke sport om al die vogelzangen uit elkaar te halen!

En dan die paddestoelen. Het is gevaarlijk om daarmee te beginnen, net als met drugs, alcohol of roken. Je verslaaft eraan en dan kan je er niet meer mee ophouden. Een gewaarschuwd man telt voor twee, ik weet het bij ondervinding!

Laat ik eindigen met een paar dichtregels van Goethe, die ik enigszins heb veranderd om ze te laten aanpassen bij het voorgaande:

Grijp maar in het volle leven der natuur
Waar je het pakt, daar is het interessant.