Hij is de organisator, de stimulator en de propagandist van de vereniging.

Hij leidt excursies en organiseert grote tentoonstellingen die vele nieuwe leden aanbrengen.

Hij stimuleert de leden actief aan natuurstudie te doen en op de vergaderingen "kleine mededeelingen" te houden.

Vooral door zijn propaganda-activiteiten wordt de Rotterdamse afdeling binnen enkele jaren de grootste afdeling van het land.

Hilversum. 22 Nov 1926,

En nu is des Tombe dood !
Nauwelijks een week na dien vroolijken feestavond te Rotterdam. waarvan hij weer de ziel, waarop hij weer de meest hartelijk gevierde was. Dadelijk na dien feestavond schreef ik er een verslag van in ons maandschrift. Zal ik nu onzen redacteur verzoeken dit verslag van vroolijk samenzijn liever niet te plaatsen, omdat dit bericht van diep gevoeld leed er in zoo schril contrast mee is ?
Neen, het worde geplaatst, zooals ik het schreef. Want het geeft een beeld van het werken van onzen levenden en levendigen des Tombe, zooals hij altijd in onze herinnering zal blijven voortleven !
Hoe opgewekt zat hij daar tegenover mij aan dien keurigen disch ! Hoe genoot hij van die gepaste vroolijkheid zijner vrienden om hem heen! Ik mocht hem ook uit naam der zusterafdeeling Hilversum. toespreken en hem nog vele jaren arbeids toewenschen in het belang der groote afdeeling Rotterdam en daardoor in 't belang onzer heele N.N.V.
En toen reeds moet de dood hem in 't lichaam hebben gegrepen. Wie zou het hem aangezien hebben. met zijn fli!lke houding. zijn frisch enthousiasme, zijn lachend gelaat om zooveel succes!
En laat. na den, prachtig geslaagden feestavond. zou hij met Portielje en mij logeeren in 't zelfde hotel. Hij had echter nog wat te regelen (des Tombe regelde immers altijd alles! ) en zou wel nakomen. Toen ik in bed lag hoorde ik hem komen op de kamer naast me. 's Morgens moesten Portielje en ik reeds vroeg terug.
We hebben hem niet aan 't ontbijt gezien. Ik schreef hem daarom nog eens over zijn prachtig geslaagd feest. Wellicht heeft mijn brief hem niet eens meer bereikt.
En nu is onze des Tombe niet meer! Een zwaar, een zéér zwaar verlies voor onze N.N.V. een haast niet te dragen verlies, lijkt het me, voor onze grootste afdeeling Rotterdam!
Des Tombe. je hebt ons allen zoo'n mooi voorbeeld gegeven van immer hard werken voor een mooi doel. Dat zullen we nooit vergeten. Maar ook: je prettige, beschaafde, opgewekte figuur, zoo plotseling midden in den arbeid van ons weggerukt, zal altijd in onze herinnering voortleven.
Rust, des Tombe; rust in vrede !

* * *

En den 25en November, een twaalftal dagen slechts na zijn mooie feest, hebben we onzen des Tombe grafwaarts gedragen. Groot was de belangstelling uit allerlei kringen, waarin de doode een vooraanstaande figuur was geweest. En bijna {allen, die den mooien feestavond twaalf dagen geleden hadden meegemaakt, waren ook nu vereend in het eenvoudige dorpskerkje van Hilligersberg. Onder zacht orgelspel werd de kist met het stoffelijk overschot van onzen vriend des Tombe in ons midden neergezet. In zijn leven heeft hij de bloemen zoozeer liefgehad; bloemen dekten ook nu zijn lijk op de baar.
Dan trad Dr. Birnie, de grijze voorzitter der afdeeling Rotterdam naar voren en sprak over den arbeid van des Tombe aldaar Onze voorzitter, Dr van Burkom, roemde hem als den stichter van vele afdeelingen, als den ijverigen propagandist. Nog anderen volgden en huldigden onzen overleden vriend als ijveraar op het gebied van planten- en bloemencultuur en van sport.
Sprakeloos stonden wij allen daarop luisterend naar het zacht weemoedige orgelspel, allen met onze gedachten bij onzen betreurden doode En toen het orgel inzette: "Es ist bestimmt im Gottes Rat", droegen we hem uit naar buiten, waar zijn graf gedolven lag op den heuvel aan den voet der oude ruïne, te midden van een stukje natuur, vlak bij de rumoerige havenstad. En toen de kist werd neergelaten, sprak de Novembermaand ons niet als gewoonlijk van dood en vernietiging, van slapen gaan; neen, zonnestralen daalden van bleekblauwen hemel over dat geopende graf en over ons allen. Het was of een azuren lentekoepelons overwelfde sprekend van licht en leven en opstanding en. . . berusting.
Was het wonder dat menig oog niet droog bleef op dit aangrijpend oogenblik ? Die tranen, des Tombe, waren de schoonste bloemen op je graf. Ze bewezen, hoezeer je de liefde van velen gewonnen had !

CHR.H.J. RAAD

Met groot leedwezen hebben wij kennis genomen van het overlijden van een zeer sympathieke figuur, den heer F.A. des Tombe. Hoewel hij wel het meest bekend was als ijverig werker en organisator op lawn-tennis-gebied, genoot hij op menig ander gebied meer dan gewone bekendheid, vriendschap en waardeering.

Met dankbaarheid gedenken wij hem als voorstander en propagandist voor het wandeltoerisme, als ijverig secretaris van de afd, Rotterdam der Ned. Natuurhistorische Vereeniging, als Voorzitter in den besten zin van "Nos Jungunt Rosae" en als hoofdredacteur van "Rosarium", het orgaan dezer vereeniging.

   Met hoeveel overtuiging heeft hij zich gezet aan de uitwerking van het denkbeeld, door W. J. Lugard destijds in ,,De Kampioen" naar voren gebracht: het aantrekkelijk maken van stad en dorp bij het binnentreden daarvan.

   Een verraderlijke blindedarmaanval, waarvoor een operatie niet meer mocht baten, rukte dezen 42-jarigen man uit het leven, dat hij zoo schoon zag, zoo liefhad, en waarin hij nog zooveel goeds tot stand had willen brengen. In menigen kring laat hij een ledige plaats achter en zal men hem blijven gedenken als een sympathieke figuur, hard werker en propagandist van de daad.

(De Kampioen, 26 November 1926).